Rust zacht mam....

Lieve mam,

Ik mis je zo ontsettend veel.
De dag dat je stief wat de ergste dag in mijn hele leven.
Ik was bij je, die maandag dat je stierf. Ik hield je hand vast en ik weet nog dat je zei dat we het wel gingen redden met z'n drieen. Ik heb je geloofd mam.
Ik weet nog zo goed dat je altijd lachte. Je was bijna nooit boos en altijd klaar om iemand te helpen. Je was een echte allemansvriend en zo gek als een deur. Ik weet nog dat we met elk draaiorgel in het stadje gingen dansen en dat vond ik fantastisch.
We waren zo close. Je was mijn moeder, beste vriendin en soort van zus ineen. Daardoor was het afscheid ook zo moeilijk.
Ik mis die avonden dat we altijd gezellig samen op de bank zaten, ONM kijken of meezingen met die stomme Nederlandse liedjes.
Soms leek het alsof je totaal niet ziek was, je was zo energiek, zo vriendelijk en zo spontaan.
Maar de laaste paar weken zagen we je echt heel erg hard achteruit gaan. Je was mager en kon niet goed meer alleen lopen. Dit vond je maar niks, je was altijd bezig in de tuin, altijd was je buiten. Je was vaker moe en je at niet goed meer. De dag dat pap zei dat je de medicijnen niet meer wou, kwam in als een bom. Drie dagen daarna was het allemaal voorbij. Ik hield je hand vast toen je stierf. Na een diepe zucht voelde ik dat er opeens iets brak.
Het leven is niet hetzelfde meer zonder jou. Ik mis je gebabbel, je gelag en zelfs je gezeur en woede.
2 jaar lang heb je gevochten tegen de ziekte, maar de ziekte was net wat te sterk.
Ik mis je en houd van je, zo enorm veel. Bedankt voor alles wat je me gegeven hebt.
Lieve mam, rust maar lekker uit, dat heb je zeker verdient.

(R.I.P mama 02-09-2009)
geschreven door: Romy

Alsjeblieft,
scheld niet met kanker,
je doet er andere mensen veel pijn mee.
Kanker is een vreselijke ziekte en bijna niet te genezen.
Alsjeblieft, scheld er niet mee...

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen