Fonkelende ster
Fonkelende ster
Als ik slenter door smalle straten
En mezelf door ’s werelds mooiste plekken leid
Heb ik soms dat woorden mij verlaten
En verdrink in een zee van grootheid
Soms word ik bewust van al die mensen
Wandelend op deze planeet
En dan betrap ik me erop te wensen
Dat de wereld mij niet snel vergeet
En als ik loop op ‘t pad van ‘t leven
En zo nu en dan een verkeerde weg in ga
Vrees ik soms dat mijn verhaal al is geschreven
En het niet uitmaakt waar ik met mijn dromen sta
Ik staar naar een hemel vol duister
Met zijn fonkelende sterren zo mooi en fijn
Terwijl ik zachtjes fluister:
‘Waarom voel ik me toch zo klein?’
‘Vertel me,
Klein dolend puntje licht
Eenzaam stipje in een wereld zo wijd
Raak jij de weg niet ook wel eens kwijt?’
Er zijn nog geen reacties.