Anorexia

Die tweestrijd van gevoelens,
Ik begrijp echt wat je bedoelt,
En precies hoe je je voelt.

Die stem in je hoofd,
Die je gek maakt,
Je Constant verdoofd.
je slecht kunnen concentreren,
Niet goed meer kunnen leren.

Die stem,
Waar je tegen moet vechten,
Moet strijden,
Dat kan niet zonder er zelf door te lijden.

Maar het is nodig om door te gaan,
Anders kan je het niet meer aan.
Soms vraag jij je af:
Zal het me ooit lukken.
Dat is best wel laf.

Maar toch,
Het voelt zo rot.
Iedere hap meer,
Dat schuldgevoel wordt groter.
Iedere hap minder,
Lijkt op een promoter.

Het vechten is zwaar,
Maar het is te proberen.
Dat is waar,
Je moet het weer leren.

Je Probeert uit het dal te kruipen,
Met veel tegenslagen,
Zonder jezelf te verzuipen,
In je tranen van verdriet.

Het zal nog lang duren,
Voor die weg is,
Die stem.
En dat je dan denkt;
Maar dat ik toch die klote gevoelens afrem

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen