En zo ging het met de woorden

Ik kan wel huilen
Maar je ziet me niet

Dat is altijd zo geweest
We schreeuwden en we brulden,
We krijsten en we gilden,

En dan keek je,
Met die donkere ogen
Dik omrand en
Zo vervuld

Maar je keek niet echt
Leerde ik later
Je keek
Omdat je kijken moest

En zo ging het met de woorden
De zinnen
De verhalen

De dagen die we samen
Niet echt,
Maar een beetje toch
Beleefden in een wereld

Waarin kijken lachen was
En huilen grienen,
Waarin luisteren huilen was
En praten zwijgen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen