Duisternis
Duisternis
Het kon je niets
schelen
Het liet je alleen maar koud
Grove schilfers
ontsierden de nette vloer
En ik keek je aan
en jij keek met
onbegrip
Je eens zo zorgzame ogen
en de gordijnen bliezen mijn haren
opzij
Vol ontzag schoof je achteruit
en ik lachte
nog een laatste keer
tot mijn knieën
eindelijk
de vloer raakten
en het zwarte gat de hemel verduisterde.
Er zijn nog geen reacties.