Weg van hier

Weg van hier

Ik pak je hand en je kijkt me aan,
Het is nu dan echt tijd om te gaan.
Het lichaam verlaten en door het hiernamaals voeren,
Nooit zal je lichaam zich dan weer kunnen verroeren.
Plotseling zie ik je ademhaling stoppen,
Ik kan me de tranen niet verkroppen
De traan rolt uit mijn oog
En hiermee eindigt onze gezamenlijke levensboog
Ik zal je moeten missen
En resten in wat ik nu heb aan erfenissen

Ik staar voor mij uit en zie het graf,
Het voelt voor mij allemaal ontzettend maf.
Ik ben sterker nu dan ik toen was,
Maar nu moet ik verder met in mijn hart een kras.
Ik zat het dan ook nooit vergeten,
De liefde voor jou was niet te meten.

Maar nu moet ik verder zonder jou aan mijn zijde,
Het was de ziekte en dood die je van ons scheidde.

Ik zal sterk zijn en weten dat je er bent,
En ik ben blij dat ik je heb gekend.
Ook al zie ik je niet
Ik weet dat je me daar ergens bespied.
Je zal me nooit echt verlaten,
En in mijn gedachtes zal ik nog steeds met je praten.
Wanneer ik sterf zie ik jou weer,
Al weet ik zelf nog niet wanneer.

Dit gedicht is opgedragen aan mijn allerliefste moeder.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen