Het meisje in de rij...
het meisje in de rij...
zweterige handen en een hart in mijn keel...
dat ik zoiets intiems nog met jou deel, ik hoopte dat je het zelfde voelde voor mij.
hoe kon ik zo dom zijn dat ene meisje in die hele lange rij, Je vertelde dat je van me hield
maar niet zo erg dat je voor me knielt. Ik toon begrip en liet het achter mij en stapte rustig uit de rij.
toen uiteindelijk ik je zag, verscheen er plots een lach...
je bleef naar me kijken met die speciale blik, en ik keek weg voor ik je verschrik.
plots kreeg ik het lef om terug te kijken, maar ik zag dat je mijn ogen begon te ontwijken.
dagen werden weken en weken werden maanden, je bleef op de zelfde manier kijken naar mij...
dat meisje in die oneindig lange rij, als je dan toch niet durft toe te geven.
hoeveel je om mij zou kunnen geven, kan ik maar beter je weer laten gaan...
en uiteindelijk wel achter je staan...
slecht i know maar probeerde mijn gevoel te uitte
Er zijn nog geen reacties.