Sterk

in het raam van de school, zie ik een meisje staan
in haar oog, blinkt een traan
niemand die het weet
niemand die het ziet
helemaal alleen
gebroken
vol pijn, en verdriet
geschreeuw in haar hoofd
niemand anders, die dat horen kan
dan gaat de bel
een traan, rolt over haar wang
nog één keer, kijk ik naar mezelf,
in het raam, van de school
ik blijf sterk
en ik ga naar mijn les
niemand die merkt, hoe gebroken ik ben
niemand
die mij begrijpt
een glimlach van plastic,
is wat op mijn gezicht verschijnt.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen