Een gevoel
Een gevoel
Soms heb ik het gevoel dat niemand begrijpt wat ik bedoel.
Dan niemand weet hoe ik me echt voel.
Niemand die weet wie ik echt ben.
Tranen zitten verscholen achter een lach en niemand die het ziet.
Ik raak gewoon wat sneller gekwetst.
Maar nooit ben ik gepest.
Die stomme gevoeligheid knelt mij steeds keer op keer.
Steeds maar meer en meer.
Niet elke lach die is nep, maar sorry als ik huil.
Het voelt alsof ik val in een diepe kuil.
Ik zie mensen die met het zelfde gevoel zitten.
Het geeft mij meer hoop en kracht.
Niemand heeft daar nog macht.
Langzaam klim ik uit die kuil.
Zachtjes hoor ik nog mijn gehuil.
Tranen zullen mij blijven knellen.
Er zijn nog geen reacties.