Door de ogen van een Valk.



Mijn vleugels zijn groot,
mijn zicht onbeperkt
en mijn honger onmetelijk.

Al verschillende uren lang
zoekend achter eten,
maar geen dier te bespeuren.

Opnieuw strek ik de vleugels,
om me mee te laten voeren
door de wind, in de lucht.

In grote cirkels verplaats ik mij,
zoekend naar een prooi,
mijn gepaste avondmaal.

Plots merk ik iets op,
iets heel kleins en smakelijk,
loopt snel over de grond.

Ik laat me wat zakken,
waarna ik een veldmuis zie
en met veel schrik loopt het weg.

Maar ik ben veel te snel,
voor het dier het goed beseft
heb ik het al lang van de grond gegraaid.

Eindelijk, een maaltijd gevonden
voor ik mijn ogen sluit en de nacht tegemoet ga.


- Gemaakt voor de Themawedstrijden Animals

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen