Afscheid nemen bestaat niet

Dit gedicht heeft betrekking tot de schietpartij in Alphen aan den Rijn van April 2011.

De dag begon zo gewoon,
als elke andere dag.
Dat werd verbroken door een persoon,
en allemaal zeiden gedag.

Die kwamen niet meer terug,
we zijn ze kwijt.
Hun leven gingen veels te vlug,
en ze namen afscheid.

Hun leven eindigde zo wreed,
en zo snel.
Dit is niet iets dat je snel vergeet,
en dat maakt het tot een ware hel.

Een persoon en een geweer,
daarna was het klaar.
Hopelijk gebeurt dit niet nog een keer,
anders blijven we bang voor zulk soort gevaar.

Die dag vergeet niemand meer,
voor altijd in ons geheugen.
Ons hart doet zeer,
en dat is geen leugen.

We dragen met z'n allen een groot verdriet,
maar we kunnen het aan.
We moeten nemen wat het leven ons biedt,
maar ons verdriet zal nooit weggaan.

We blijven ze missen,
diep in ons hart.
We nemen gewoon deze hindernissen,
deze actie heeft ons gehard.

We komen er samen uit,
samen zullen we sterk zijn.
We doen langzaam een stap vooruit,
deze ramp krijgt ons niet klein.

En onthoud,
afscheid nemen bestaat niet.
Want de persoon waarvan je houdt,
het is of die je nooit verliet.

In je hart leeft hij voort,
en in je gedachten.
Ooit zie je hem weer bij de hemelpoort,
put daaruit je krachten.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen