Zonder mij

Kinderen lachen,
en volwassenen schreeuwen.
Het wapperen van de vlaggen,
en het gekrijs van meeuwen.

Ik ben alleen,
en toch ook weer niet.
Iedereen loopt om me heen,
en het is of niemand me ziet.

Tranen rollen over mijn wangen,
en ik laat ze gaan.
Niemand kan me opvangen,
en ik staar naar de oceaan.

Ik wil niet meer leven,
ik trek het niet meer.
Ik heb alle hoop opgegeven,
dit was de laatste keer.

Ik loop naar de rand van de klif,
en ik kijk naar beneden.
Een laatste snif,
en ik stap uit het heden.

Kinderen lachen,
en volwassenen schreeuwen.
Het wapperen van de vlaggen,
en het gekrijs van meeuwen.
Alleen nu zonder mij.

Reageer (1)

  • MyMalik

    wow....
    wat vreemd dat deze gedicht weer dat rare gevoel bij me oproept.....

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen