Rotsvast

Kettingen breken zich los, het touw zijn vezels verliezen kracht
Zweven doe ik , gelijktijdig sta ik rotsvast.

M’ n binnenste raakt de grond , m’ n buitenste reikt de lucht
Heersende twijfelzucht, het maakt me gek

Blijvend in het schemerlicht , zoekend naar die weg
Aftastend op de grond, drijvend in het firmament
Drijvend als een veer, die word gevoerd door de wind

onschuldig en lief, niets wetend en zacht
Immers beduimeld en vol onmacht.