Ik ben vrij. Vrij van mijn eigen.

Jij was al die tijd bang voor mij.
Er was niks wat je tegen me zei.
Al die tijd draaide je van me weg.
Wat ik ook zeg,
Jij durfde nooit naar mij te kijken.
Maar zo was het niet te blijken.

Ik was degene die altijd bang was.
Er was al die tijd schaamte in mij.
Ik sloot mijzelf altijd op in die kooi.
En niemand liet me vrij.
Want die sleutel was verstopt in een enorme zooi.
Die sleutel was namelijk in mijn hoofd.
Maar die sleutel is nu tot mij veroorloofd.

Nu ben ik namelijk sterk.
Nu kan ik eindelijk hard aan het werk.
Met al die fouten die ik heb gemaakt.
Heb ik kunnen leren.
Want die punten hadden mij ooit diep geraakt.
Maar nu kan ik eindelijk mijzelf vereren.

Dit gedicht heb ik 1/2 jaar geleden geschreven. Ik was namelijk heel onzeker van mijzelf, naïef enzovoorts.
Altijd was ik alleen, weinig vrienden en ik snapte nooit waarom mensen niet naar mij opkeken. Na verandering en besef heb ik dit gedicht geschreven om mijzelf de les te geven zodat ik dit nooit meer vergeet. Fouten genoeg gemaakt, nu zo veel mogelijk goed doen!

Sinds dien heb ik nu een lekker leventje, op zijn gang. Ik ben trots en hier staat waarom.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen