Ik kon niet mezelf zijn
Ik kon niet mezelf zijn
Voor mezelf, voor wat ik wil!
Om geaccepteerd te worden,
zodat mensen mij graag mochten.
Ik wilde zijn zoals iedereen.
Ik was blij als een vreemde naar mij lachte.
Ik zag hoe zij naar mij keken, als ik afwachte
Ze keken naar mij alsof ik niet normaal was.
Naar tranen smachtend, ze wilde mij het liefst bedekken met gras.
Ik heb hier te lang mee gewacht
Ik ben klaar met die grijns, toen ik langs liep.
Dat ene duwtje in mijn rug, ik zag nooit wie het was.
Ben klaar met dat wat zij zagen. Was ik altijd al een grap?
Tranen vielen van mijn gezicht, wanneer ik niet werd belicht.
Ik werd niet bekeken of uitgelachen, maar met rust gelaten.
En juist op dat moment, dat ik net anders had gewenst..
Een touw om mijn nek, een laatste duwtje in mijn rug.
Ik heb dit gedicht orgineel 3 jaar geleden geschreven. Ik had geen leuke klas, er werden dingen naar mij toe gegooit in het lokaal enz. Ik werd in andere talen uitgescholen of gewoon in het nederlands, er werden ook smerige/rare roddels verspreid. Ze vonden het leuk om spullen uit mijn tas te halen, en met tot huilens toe te laten zoeken, dan ging het vooral om mijn agenda en telefoon. Daar stonden hele persoonlijke dingen zoals dit soort gedichten.
Ik ben er uiteindelijk wel boven op gekomen en heb mijn rug naar hun gekeerd. Mochten zij mij ooit willen omdraaien, dan zal ik mijn woede inhouden, voorwat ze mij hebben aangedaan. Thank you for reading. - LoveB
Er zijn nog geen reacties.