Weg

En opeens is ze weg,
Als de wind die voorbij waait.
Opeens is ze verdwenen,
En niemand die haar gedag zwaait.

Niemand die haar gedag zwaaien kan,
Want toen was ze al verdwenen.
Zo plotseling, zo onverwacht,
Dit doet meer pijn dan tig schoppen tegen m'n schenen.

Nu wil ik haar troosten,
Haar omhelzen, haar helpen.
Maar nu kan ik niks meer doen,
Het is te laat, begraaf de schelpen.

Maar ook de schelpen zijn nu weg,
En worden weggegooid met haar as.
Ik wou dat het nooit gebeurd was,
Ik wou dat dit voor haar niet het einde was.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen