Soms...
Soms...
Je zit nu al een jaar bij mij in de klas,
En soms wou ik een heel klein beetje dat het niet zo was.
Het begon vorig jaar met mijn nichtje Britt,
die nu in de 3de klas van het develsteincollege zit.
Je hebt gelijk als je zegt ''Ze is een beetje raar",
met die gekke kleren en haar roze/paarse/groene haar.
Maar toch denk ik: "Het staat haar best goed",
en ik weer waarom ze het doet.
Want 4 jaar geleden stond haar leven op z'n kop,
en ondanks jou gepest gaf zij de moed nooit op!
Op school, en tegenover iedereen op er internet,
werd brittney, mijn nichtje, door jou voor gek gezet.
Dat jij Britt zo pestte deed me veel verdriet,
totdat Britt die bemoeizucht niet meer wilde en tegen mij riep: "Je bent mijn moeder niet!"
Zo zette ze mij op school in de kantine voor gek, en ging zij tegen mij tekeer als een beest,
ik ben nog nooit ergens zo kapot van geweest.
Soms snapte ik wat ze bedoelde,
Maar zij kwam toch steeds huilende naar mij toe,
Soms snapte ze dan niet dat ik ook door jou werd gepest, door al dat gedoe.
Maanden lang hield ze vol dat het niet waar was wat ze had gedaan,
totdat ze een keer "sorry" zei,
Ik heb het nu nog op mijn mobieltje staan.
In de zomervakantie wist ik het al... Jij komt bij mij in de klas,
en soms hoopte ik een heel klein beetje dat het niet zo was.
Vanaf de aller eerste schooldag begon jij ermee.
Als ik soms huilend op de gang stond, was je nog niet tevree.
Jij vond dat ik er niet uitzag, en het nichtje van...was ik bij jou altijd de klos,
en maar steeds beginnen over Britt,
Want die liet je ook niet los.
Bij Nederlands moest ik iets over mezelf vertellen voor de klas,
Jij weet niet half hoe moeilijk dat voor me was.
Ik dacht "Ik ga ervoor!"
Maar dat jij weer bezig was had niemand door.
Nu weten er een paar leerlingen hoe het zit,
Maar niet toen je na afloop zei "vertel eens iets over dat leuke nichtje Britt"
Elke dag kreeg ik van jou commentaar,
Soms over hoe ik me gedroeg,
maar ook over mijn kleren, tekeningen of haar.
Op internet kon ik de k...... krijgen en volgens jou ging ik eraan,
Mijn ouders zijn toen naar de directeur gegaan.
Om hem te vertellen dat dit niet meer langer vol te houden was,
en waarom niemand iets door had in de klas.
Soms deden andere leerlingen ook met jou mee en dat was niet fijn.
Nu snap ik dat ze niet tegen jou opgewassen zijn.
Drie maanden ben ik gestopt met eten,
en dat ik alles er weer uitgooide hebben mijn ouders niet geweten.
Ik voelde me geweldig en kon de hele wereld aan,
ook wist ik dat ik fout bezig was, ik had het gevoel jou te verslaan.
Een half jaar ben ik door jou ziek van ellende geweest,
en zag de de dokter en mijn bed het meest.
Ik heb intussen ook nog de ziekte van pfeiffer gehad, zonder dat ik het wist,
ik was de hele dag moe, en heb daardoor aardig wat lessen gemist.
Soms moet ik naar de directeur toe, om hem te vertellen hoe het is gegaan en of jij tegen mij nog iets hebt gezegd of gedaan.
Hij vind mij een zeikerd, dat heb ik gehoord van leerlingen uit mijn klas,
Ik heb het hem gevraagd en hij zei dat het niet waar was.
Toch ben ik door dit het vertrouwen in hem kwijt, en zal hem niet alles meer vertellen,
Ookal vind hij me nog zo'n stoere meid.
Volgens hem doe jij zo tegen mij om de goeie cijfers die ik haal,
soms wou ik dat het anders was gelopen, dat is waar ik nog het meest van baal.
Jij vind mij niet leuk, daar ben ik nu wel achtergekomen.
Maar ik jou ook niet, zelfs niet in mijn dromen.
Soms heb ik de neiging jou dit allemaal te vertellen,
Maar dan moet ik het weer met jou pesterijen stellen.
En daar heb ik op dit moment wel een beetje genoeg van gehad,
Want ik ben nu denk ik wel op het goede pad.
Ondanks alles zit ik beter in m'n vel,
Al moet ik wel nogsteeds naar de psycholoog,
Dat dan weer wel.
Zij zegt dat jij ook net als ik heel onzeker bent,
en dat je dat door andere te pesten het van jezelf ontkent.
Waarom ik mij dag gepest van jou zo heb aangetrokken vraag ik mezelf iedere dag,
Soms kun je toch normaal tegen iemand doen die je eigenlijk niet mag?
Er zijn nogsteeds dingen met mij mis.
En weer de huisarts nogsteeds niet wat dat is.
Want door alle stress zijn mijn darmen van slag,
en slik ik 2 soorten medicijnen 3 keer per dag,
en zijn er dingen die ik niet eten mag.
Ik wil dat je besef wat pesten met iemand kan doen,
ik zou echt niet willen ruilen, voor geen miljoen!
Wat jij met andere kan doen is met geen pen te beschrijven,
Weet dat het je vrienden zijn omdat je dan van hum af zult blijven.
Ik kan je nu wel aan, ik laat het allemaal niet meer gebeuren,
Als je weer eens boos naar me kijkt, kijk ik gewoon terug..tot in den treuren. Je zit nogsteeds bij mij in de klas, het maakt me eigenlijk niet meer uit,
Al wou ik dat het gepest helemaal over was!!
Er zijn nog geen reacties.