Niemand wist

Hij stond op het schoolplein, wat was het groot en wat was hij klein.
Hij kwam in de klas, en niemand wist nog wie hij was
Hij stond op, en noemde zijn naam, maar niemand lette op, iedereen keek maar door het raam
Hij kwam in de pauze naar ze toe gelopen, En even had hij durven hopen
Dat iemand hem begroette,
Iemand hem noemde,
Iemand hem een kans gaf,

Maar ze vonden hem laf
He laffaard! riepen de anderen op een dag, Want na twee weken was er toch iemand die hem zag.
Hijzat bij een boom, met wat bloemetjes te frutselen
Tot ze hem door elkaar gingen hutselen.

Hij was de enige die anders was
De enige die wel eens een boek las

De enige was vergeten
De enige was versleten

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen