Oever
Oever
Tenen dippend in het oeverwater klampt zich vast aan een oeverpol.
Leunend over de oeverkant, de oeverklei vloeibaar vast.
De oevervissen ver verdwijnen, het oeverleven aan de rand.
De oeverman met zijn oeverschoenen stevig in zijn rechter hand.
Het oeverruis overstemmend de oevervogels zacht gefluit.
Onder het oeverwater de oeverstenen uit gespreid.
De oevervoeten diep gesneden aan de oeverstenen op de grond.
Kort vertrek en ver verleden.
De oeverman aan de overkant.
Reageer (7)
Hartstikke mooi!
1 decennium geledenWow, ik vind het echt een heel mooi gedicht. Dit doe ik je niet na.
1 decennium geleden