Oever

Tenen dippend in het oeverwater klampt zich vast aan een oeverpol.
Leunend over de oeverkant, de oeverklei vloeibaar vast.
De oevervissen ver verdwijnen, het oeverleven aan de rand.
De oeverman met zijn oeverschoenen stevig in zijn rechter hand.

Het oeverruis overstemmend de oevervogels zacht gefluit.
Onder het oeverwater de oeverstenen uit gespreid.
De oevervoeten diep gesneden aan de oeverstenen op de grond.
Kort vertrek en ver verleden.
De oeverman aan de overkant.

Reageer (7)

  • Folklore

    Hartstikke mooi!

    1 decennium geleden
  • Memoria

    Wow, ik vind het echt een heel mooi gedicht. Dit doe ik je niet na.

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen