Alleen

Daar loopt ze dan, mijn oude vriendin.
Eerst waren we beste maatjes maar nu,
is er niks meer van te bekennen.
Ze zegt niks tegen mij en als
ik wat tegen haar zeg,
negeert ze mij volkomen.
Ik ben mijn vriendin kwijt.

De meiden uit mijn klas ze accepteren me wel,
maar ik hoor er niet bij wat ik ook
probeer. Erbij staan, meepraten,
het voor ze opnemen. Ze vinden me gewoon niet aardig.
Mijn oude vrienden, zijn overgelopen,
naar de rest van de klas.

Alleen ben ik hier, alleen
niemand praat tegen me.
Me beste vriendin bijna niet,ze zit naast me.
Me andere vriendin,die kan niks zeggen. Ze zit vooraan
en ik achteraan. Volkomen vergeten
door de leraren en me mentor.

De leraren en me mentor,
schenken geen aandacht meer aan mij.
Ik ben verdrietig maar niemand
merkt het op. Ik ben volkomen vergeten
en waardeloos. Me punten gaan toch
wel naar beneden. Ook al
praat ik niet in de les.

Maar mijn lerares van Engels,
merkt niet hoe slecht het gaat maar
ze ziet dat ik er moeite mee heb,
met Engels.
Hoe het is gekomen weet ik niet meer
Maar dat tenminste een persoon
naar me omkijkt, maakt me al blij.

Laatst was ik nog een keer blij.
Ik had een boek gewonnen.
Één van de vijf uit Nederland.
Dat ik toch nog een kans heb,
dat ik iets waard ben.
Dat ik voor sommige mensen wel besta,
maakt me al erg blij.

Ik dacht laat ik eens wat gedichten oploaden die ik de afgelopen 3 jaar heb geschreven, laat je een reactie achter?

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen