Gevoel

Ik voel hem, hij is hier
Maar waar, waar moet ik zoeken
Ik voel me als een roofdier
Als in een van die moordlustige boeken,

Zijn ogen prikken in mijn rug
Het doet me niet veel goed
Alleen gelaten, ik kan niet meer terug
Lugubere angst is wat het met me doet,

Dan staat hij voor me, uit het niets
Ik voel me kwetsbaar en klein
Net als die keer op mijn fiets
Toen ik verging van de pijn,

Hij belooft me niets te doen
Ik kan hem voelen
Ik voel me toch een oen
hij is op me aan het doelen,

Dan is hij weg, zomaar zonder rede
Dit had ik niet gedacht
Zonder smeken of bede
Hij wordt nu voor altijd veracht.

Ik heb geen idee waarom dit in me opkwam en ik vind hem zelf best mislukt, maar laat je mening achter

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen