Dood 5
dood 5
Ik voelde langzaam hoe het koude mens mijn lichaam binnen drong,
hoe rillingen ontstonden en het zweet van me afsprong,
steeds dieper ging het mes,
ontsnappen? Dit leer je niet in een rekenles,
dit was de harde wereld,
andere mensen noemen het de onderwereld,
waar je je geen fouten kan permitteren,
en elke stap in je gedachte moet noteren,
alleen zo leer je te overleven,
dat is het echte gangsterleven,
hij pakte een kleiner mesje,
en sneed overal een klein zesje
schreeuwen, gillen waarom hij dit deed,
waarom had ik zoveel leed,
ik hoorde zoveel verschillende stemmen,
en niemand die de pijn deed remmen,
niemand die dit meisje red,
iedereen noemt haar een slet
en hanteerde nog meer schade aan mijn skelet,
het laatste wat ik voelde was het bloed dat uit mijn buik sijpelde,
hoe voetstappen zich ineens versnelde,
hier lag ik dan,
bebloed, alleen, gewoon zonder iemand om je heen,
mensen noemen me laf,
dat ik nog niet eens om mijn eigen leven gaf,
maar ik was geboren met deze bestemming,
zonder enige remming,
nu kan ik eindelijk mijn moeder ontmoeten,
en dan doe ik mijn harteloze vader eindelijk de groete
Er zijn nog geen reacties.