Vriend
Vriend
Een vriend is als een kaars die nooit ophoudt met branden
Hij is als een vlekkeloze blauwe hemel
Als een betoverende prachtige hoed
Die je jurk tot een meesterstuk aanvult
Hij is als een paar onschuldige groene ogen
Bij een dame die trots is op haar wonderwaardige zwarte haren
Hij is als een trotse onverslaanbare schip op de golven van de onstuimige zee
En niet alleen voor de ogen van de buitenstaanders is dit zijn omschrijving
Maar het is de manier waarop hij zijn vriend aanvult
Die op zijn beurt niet slechter omschreven mag worden
Hij geeft je een intens gevoel van geruststelling
Zoals alleen hij dat kan
Hij geeft je het gevoel sterk genoeg te zijn voor de wereld
Nimmer terugkaatsen voor diens waanzinnigheden.
Veiligheid is zijn gave,
De gave die je opbeurt in de hardste tijden
Al zou de wereld ineenstorten,
De maan weg zou vallen,
De zon zou opbranden,
De aarde gestopt zou zijn met draaien,
De kaars uit zou gaan door een zucht van angst...
Angst die hij met gemak zou wegwuiven met zijn zwavelstokjes
Zodat je het pijnlijke gevoel nooit meer zou ervaren,
Enkel het vreugde om een vriend zoals deze
Het gevoel waarvan het mij hardhandig werd ontnomen.
Haar vriend is het schrift waarin ze vurig hoopt
Jou in haar dromen te mogen ontmoeten.
Reageer (1)
wow.. just, wow...
1 decennium geledenop een of andere manier neem je me met je gedichten telkens mee naar zulke mooie, 19de eeuwe engelse landhuizen, met prachtige hoeden en jurken etc etc.. het is echt wondermooi. jouw vergelijkinen, jouw compositie, het is.. wauw. Ik wil jou echt ooit in de perros in gent zien!