Mensen
Mensen
Zoals de donkergroene hemel zonder maan
Leeft haar ziel zonder hartslag
En haalt ze adem zonder haar longen te vullen
Ze kijkt zonder te zien
Waar de wereld nu aan toe is
Ze maken haar kwaad met hun waardeloze levens
Terwijl de wanhopige geestelijken
Vruchteloos proberen
De wereld te beteren
Door de waarheid te liegen
En hoop te strooien
Bij diegenen die leugens aanvaarden
Ze weet dat dit nooit rechtkomt
Ze weet dat dit een egoïstische poging is
Die net zo vruchteloos wezen zal
Als een ander dan Koning Arthur de - tot hem niet behorende - zwaard uit de koppige rotsblok probeert te trekken
Om zijn wandaden te ontkennen
Om te heersen als geen ander
Terwijl hij niets dan een stuk smaakloze taart is.
Geen prins is hij,
Zelfs geen kikker.
Ze maakte jou tot haar dagboek,
Een schrift vol haar diepste gedachten
Jij bent de enige die haar gedachten ziet.
Voel je deze eventueel?
Ze spreekt over zichzelf als over een ander
Zodat haar wens anoniem te blijven wordt vervult.
Maar waarom dan
Onthult ze het geheim
Die oprecht en eerlijk verraadt dat
Zij
Mij is?
Reageer (1)
deze is echt... kippenvel. En laatste keer dat ik zo'n kippenvel had was van Sander Dierick en Wannes van de voorde (twee van mijn favo dichters)
1 decennium geledenhet is echt enorm mooi, ook die derde persoon naar eerste persoon, en hoe ik me liet meevoeren... je voelt perfect de afkeur naar de leugens van het leven en de hunkering naar waarheid en standvastigheid, en dat is zo.. wauw.