Verkracht.
Verkracht.
Ik open mijn ogen
maar ik sluit ze meteen.
Een ijzige blik staart me aan,
hij leek geheimzinnig, koud en gemeen.
Ik knijp mijn ogen fijn,
angstig voor wat er gaat komen.
Hij komt steeds dichterbij,
Dit is erger dan mijn ergste dromen.
Ik voel zijn vingers over mijn lichaam glijden,
ik beef van de schrik.
Ik wil tegen hem schreeuwen,
roepen dat ik het niet meer pik.
Maar er komt niets uit mijn mond,
mijn ziel is uit me gezogen.
Ik wist dat ik hem niet kon vertrouwen,
hij heeft mij bedrogen.
Zijn vingers glijden over mijn lichaam,
hij kreunt hij wilt meer.
Ik bijt op mijn lip en houd mijn tranen in,
dit doet me zoveel zeer.
Hij hijst zijn broek weer op,
veegt zijn handen af.
Pakt me bij de keel
en roept dat hij nooit om me gaf.
''Meisje toch, wat zie je eruit.''
Hij veegt mijn tranen weg.
Hij kust me, hij voelt me,
Waarom heb ik altijd deze pech?
Zijn handen vinden een weg,
langs mijn armen mijn wangen.
Hij hijgt steeds harder,
hij krijgt een vurig verlangen.
Ik ben zijn speeltje,
Ik heb het nu door.
Zijn gekreun en snelle ademhaling is alles wat ik hoor.
Ik sluit mijn ogen,
en accepteer het feit.
Ik ben verkracht, mijn onschuldigheid is nu verledentijd.
Reageer (1)
Wauw... Nou ja eigenlijk geen wauw, helemaal geen wauw.
1 decennium geledenMaar hoe je dit verwoord. Met zo veel verdriet en met angst. Maar ook met hoe het beleeft word.
Ik snap het helemaal, helaas. Nogmaals... Het is mooi verwoord.
Respect