Klaag gedicht

Tevredenheid is het laatste wat de mensen hebben in onze wereld.
Nooit is genoeg, nooit hebben ze het beste.
Ja mensen beamen, denken en praten geregeld
Ik heb het slechtste!
Nooit denken ze erbij na,
de kinderen krijsen,
Ik eet dat niet op ma!
Terwijl er meer dan 1000 kilometer verderop,
kinderen op straat slapen,
moe en doodop.
Nooit denken ze erbij na,
in ons vervloekt rijke land,
of in het dikke Amerika.
Wij klagen en zeuren,
ik ben weer een kilo aangekomen,
terwijl er ergens anders,
magere kinderen bedelen bij deuren.
Kinderen graatmager,
zonder moeder of vader.
In ons natte, verwende land,
heeft egoïsme de overhand.
Zouden wij ze niet moeten helpen?
Ja,
de mensen denken eindelijk na.
Stichting na stichting staat op.
En onze donaties voor hen,
zijn nooit op.
Eindelijk denken ze na,
eindelijk eindelijk eindelijk,
gelukkig hoort iedereen te zijn,
o o o,
dat is toch fijn!
Dus ik zeg hierbij,
eindelijk zijn die kinderen ook vrij.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen