Pain.

Zouten tranen druppelde langzaam naar beneden.
Over mijn wangen glijd een glanzend zwart spoor.
Ik lik over mijn lippen, en proef de zilte smaak van mijn eigen tranen.
Vluchten, ver weg van de realiteit. Helaas, blijft de realiteit mij altijd achtervolgen.
Toch, blijf ik proberen. Proberen, om het geheim te houden.
En de smerige realiteit buiten te sluiten.
Levend in een onwerkelijke droomwereld,
alle negatieve dingen buitensluitend.
Geen besef meer van tijd, gevoelens of werkelijkheid.
Maar ik zal doorzetten, het mag niet voor niks zijn. Mijn gevecht, mijn harde gevecht
om die vervloekte werkelijkheid buiten te sluiten, en te vergeten.
Alle mensen van wie ik vroeger hield, zal ik moeten verlaten, uit mijn hoofd bannen.
Hoe veel tranen mij het ook zal kosten. Doorzetten, ik weet alleen niet meer waar ik mijn kracht uit kan putten.
Een droomwereld creëren is moeilijker als ik dacht.
Maar toch, het zal moeten, goedschiks of kwaadschiks.
Langzaam til ik mijn rechterhand op en beroer mijn natte wangen.
Voorzichtig veeg ik de tranen weg. Ik wreef in mijn ogen, zo hard dat ik niks meer zag.
Heerlijk, dat gevoel van blind zijn. Nergens meer naar hoeven kijken. Naar deze walgelijke wereld, mijn walgelijke onechte bestaan.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen