Dichtbij

Samen met jou wilde ik zijn,
maar jij deed me pijn.
Je schold me uit en liet me alleen,
jij was zo gemeen.
De wereld draaide alleen om jou,
je zei ik heb een jas nodig, een jas tegen die kou.
De jas, dat was ik dan.
Ik zei: "Ik doe alles voor je, alles wat ik kan."
Ik kwam te dichtbij.

Je liet me geloven dat je van me hield.
Uiteindelijk heb jij mijn leven vernield.
Ik durfde niemand meer te vertrouwen.
Ik durfde zelfs geen nieuwe relatie meer op te bouwen.
Gevoelens gaan door elkaar.
Alle leugens die je vertelt had, waren ze maar waar.
Dan was alles niet voor niets geweest.
Jouw arrogante gedrag haatte ik het meest.
Weer kwam ik te dichtbij.

Alles wat ik zei was verkeerd.
Met mij als je vriendin voelde je je niet eens vereerd.
Je was niet eens trots op mij.
We stonden zij aan zij
en jij, jij loog.
Vanaf het eerste moment al wist ik dat jij mij bedroog.
Jij was niet wie jij zei dat je was.
Maar dat wist ik later pas.
Ik was zo dichtbij als maar kon zijn.
Dichtbij angst en dichtbij pijn.

Ik confronteerde je, maar jij gaf geen woorden meer weg.
Ik baalde ervan en had zonder woorden pech.
Nooit meer iets van jou vernomen,
alle herinneringen had je meegenomen.
Alleen en verlaten,
jij weg, met al je maten.
Mijn gevoelens voor altijd beschadigd en veel te emotioneel.
Alles wat er gebeurt is, was te veel.
Mijn grote liefde heeft er nu last van,
iets waar ik niets aan doen kan.
Wij waren te dichtbij elkaar en te veel betrokken.
Daarom was je na afloop snel vertrokken.
Nooit weer laat ik jou zo dichtbij.
Want jij, jij hoort niet bij mij.
Blijf bij me weg en kom niet meer dichtbij.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen