Het zijn

langzaam smelt het ijzer
dat mij vastketende aan het slijk van alle dag
waar ik langzaam in weg behoor te zakken
inmiddels sta ik er bovenop
alsof de zee van het lot massief is geworden
en het mijne stilstaat
zo voelt het bestaan

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen