De tweeling

Het was nacht
En een bloem groeide naar de hemel
Opende haar bladeren om jou,
Om jou te kunnen zien stralen
Daar hoog boven onze hoofden
straal jij, mijn kleine licht
Zoals ze het altijd al beloofden
Tot diep in mijn aderen
voel ik nog altijd
jou.


Ik heb je nooit gesproken maar
Ik ken je door en door
als mezelf maar dan toch net,
toch net even wat anders
Alsof je een gesprek voert met
een vreemde in de trein tegenover je
koffie krantje croissant
het was ochtend
en ik miste weer een helft van
mij.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen