Fairy's exist, do they?

Witte veren strijken over haar huid,
een donkere blik wordt op haar gericht.
Vleugels stulpen uit haar schouderbladen,
donkere lijnen lopen over haar gezicht.
Emoties zijn vage herinneringen,
alleen pijn is aanwezig.
Niemand helpt haar meer.
Waar zijn de mensen in godsnaam mee bezig?
Draden lopen van haar lichaam af,
geven haar status op de computer weer,
Het kan haar niets meer schelen;
degene die om haar geeft is er niet meer.
Als een labaratorium-rat zit ze op de tafel,
haar knieën opgetrokken tot haar kin.
Professoren die in haar lichaam prikken,
hoewel ze weet; dit heeft helemaal geen zin.
Haar mond gesloten,
maar in haar hoofd klinkt een stem:
Ik dacht dat ik hem kon vertrouwen,
ik hield verdomme van hem!