Homo

soms kan ik het niet aan,
en moet ik alles laten gaan.
Soms is het waar;
dan heelt de tijd,
maar niet bij mij in deze strijd.
Soms helpt het om goed na te denken,
en me over mijn opties te krenken.
Soms gaat het over voor een tijdje,
maar meestal komt het erger terug.
Soms wens ik dat ik dood ben,
dat is beter voor ons allemaal.
Soms wil ik dat ik niemand ken,
dat ik het ze nooit maar had verteld.
Maar dat heb ik ze wel,
en dat is wat nu geld.
Soms wens ik dat ik dood ben,
of een ander mens,
want hetgeen wat ik nu voel is iets dat ik niemand wens.
Laat me leven laat me vrij,
geef alles wat me toebehoord aan mij.
Alle vertrouwelijke informatie over mijn ge-aard.
Soms denk ik:
ja je hebt gelijk.
Ik ben nou eenmaal anders,
maar daaraan is niks te doen.
Soms ben ik een doodnormale jongen, niks op aan te merken.
Maar wanneer mijn brein begint te werken,
gaat alles wat ik doen wil mis.
Als ik jou zie weet ik niks te zeggen,
mijn hoofd vergeet telkens met mijn hart te overleggen.
En dat geld ook andersom.
Laat het stoppen please!
Soms denk ik terug aan de dag dat ik het nog net wist.
De dag van mijn eerste poging tot mijn moord,
maar ze hebben me gevonden en gehoord.
Nu weet iedereen het en lachen ze me uit.
Ik ben het woord dat elk uur door de schoolgang luid,
want ze schreeuwen keer op keer:
"kijk, daar heb je die homo weer."

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen