I Just Miss You.

Ik mis je. Geen miljoen woorden kunnen beschrijven hoe. Al onze momenten samen, hoe we samen lachten, hoe we samen huilden. Hoeveel lol we hadden, alles. We voelden alles van elkaar aan, we wisten alles van elkaar. Je voelde als een broer voor me. Een grote broer, die mij beschermt, tegen alles en iedereen. Zelfs na de break up, zijn we beste vrienden gebleven. Je was er voor me als ik het moeilijk had, en ook andersom. De paar obstakels die we tegen zijn gekomen, hebben we overleefd. We zijn samen gebleven. 'Voor altijd.'
Maar nu... Ik weet niet waar je bent. Ik weet niet wat je doet. Niet eens of je nog leeft. Elke ochtend moet ik mijn blije masker opzetten, zodat mensen denken dat ik het vrolijke meisje van vroeger ban. Zodat ik rustig door kan gaan, met mezelf van binnen te breken. Dag en nacht huil ik. Bij het horen van je naam, of bij het zien van iets dat me aan jou doet denken. Ik huil altijd, en overal. Niet dat iemand het merkt. Of dat het iemand boeit. Want jij was de enige, de enige die mij begreep. Die me liet voelen alsof ik iets waard was. Die me de kracht gaf om elke dag normaal te leven. Die me hielp. Die er altijd voor me was. Jij was degene die alles voor me betekende.

Sorry voor het gelul enzo, maar dit is geen verzinsel. Ik moest het kwijt, en het kan niet aan hem. En hier kent niemand mij in het echt, dus ik plaats het hier. Het betekent gewoon veel voor me. Nogmaals sorry x.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen