Witte veren en zware gevoelens

Ik ben er
Maar ik ben er niet

Het leven
Glipt door mijn vingers
Als water door een zeef
Alleen het verdriet blijf hangen

Zwaarder en zwaarder
Wordt het gewicht op mijn schouders
Als eenzaamheid zich opstapelt

Donkerder en donkerder
Wordt het licht van mijn ziel
Verduisterd door deze gevoelens

Elke nacht
Denk ik te verliezen
Van het lot

Maar als ik mijn ogen sluit
En wegzink in het land der dromen
Krijg ik vleugels
Puur wit
Als de jouwe

Ze tillen me op
Weg van de lege schelp
Ik reik met mijn hand naar het licht
En jij reikt terug

Dichter en dichterbij
Tot de droom breekt
Ik terugval in mijn eigen lichaam
In waar de ziel opnieuw probeert te schijnen...

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen