Niemand
Niemand
Regen tikte tegen de ruiten
Ze staarde naar de bomen
Niemand was buiten
Niemand stoorde haar dromen
Een traan viel op de grond
Ze zat daar maar
Niemand die haar belangrijk vond
Niemand stond achter haar
Bloed dat de ramen vervuilde
Ze was waar ze wilde zijn
Niemand zorgde meer dat ze huilde
Niemand deed haar meer pijn
Ze was veilig naar de hemel gevlogen
Reageer (3)
Wat een prachtig gedicht is dit <3
7 jaar geledenHeel erg mooi!
7 jaar geledenWauw wat een super mooi gedicht zeg.ik zou haast medelijden krijgen
1 decennium geleden