Jou

Het is een donkere nacht
maar druk, want het is vrijdag.
Voor me loopt mijn hond, het is een uur of twaalf.
Ik hoor twee verschillende dingen door elkaar,
in mijn ene oor de radio
en in mijn andere oor het ruisen van de wind
door de bladeren van de bomen.
Golfjes botsen tegen de slootkant aan,
terwijl er af een toe een auto mijn blikveld in en uit schuift.

Ondanks de donkere, bewolkte nacht zie ik genoeg,
door de straatlantaarns die iedere twintig meter hun licht verspreiden.
En dan, dan denk ik aan jou.
je gezicht, ik zie het haarscherp voor me.
Ik denk aan de vakantie die snel dichterbij komt,
wanneer jij vier weken weggaat naar ver.
Vier weken.
Ik huil niet, nog niet. Ik wil ook nog niet huilen.
Ik wil gewoon blij zijn en aan jou denken
maar het lukt maar half.

En dan begint mijn hond ineens te kakken,
alsof ze wil zeggen: ‘Heb er toch schijt aan.’
Maar dat doe ik niet,
want ik hou van je.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen