Te laat

In het begin was het allemaal zo fijn.
En kon ik bij jou helemaal mezelf zijn.
Al die momenten die we samen hebben gedeeld.
Met jou heb ik me nooit verveeld.
Zo vaak denk ik nog terug aan die tijd.
En heb ik weer zoveel spijt.
Spijt, van dingen die ik nooit had moeten doen.
Maar nu is het te laat.
Te laat voor al die dingen van toen.
Ik had je niet moeten laten gaan.
Waarom heb ik niks gedaan?
Zoveel gedachten, zoveel verdriet.
Ik zie het nut van het leven nu even niet.
Zoveel vragen, voorgoed onbeantwoord.
Heeft het leven nog wel zin?
Of misschien is er in een klein hoekje nog een nieuw begin?
Ik zie het niet meer zitten, ik kan het niet meer laten.
Ik ga het leven ook verlaten.
Altijd kon ik je alles vertellen, altijd kon ik je even bellen.
Nu kan het niet meer, nu is het te laat,
te laat voor al die dingen die ik niet had moeten doen.
Dingen die ik nooit had moeten doen.

dit is een gedicht wat ik zelf heb gemaakt, maar niet over mij gaat. het is gewoon verzonnen, ik ben niet depresief ofzo en ik ga ook al helemaal geen zelfmoord plegen

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen