De schelp

2000, ze staat op het strand
Met haar moeder aan de hand
Schelpen zoeken en visjes vangen
Over moeilijke dingen denkt ze niet
De zon schijnt fel, maar donkere wolken blijven hangen

2002, ze staan weer op het strand
De blote voeten in het zand
Het meisje huilt mee met de wind
Mama klemt een schelp in haar vuist
Troostend aan het wenende kind

2004, daar kijken ze naar het strand
Op de dijk aan de waterkant
Het meisje schopt en slaat van verdriet
Mama treurt over de kale kop
Samen zijn ze, maar troosten kunnen ze niet

10 jaar later staat het meisje er weer
Voor de allerlaatste keer
Tussen haar tenen het zwoele zand
Alle grip is ze verloren
Ze heeft slechts nog de schelp in haar hand.