Een gedicht over de kinderarbeid in de negentiende eeuw :)



Een jongetje middenin zijn tiende levensjaar,
noch lezen noch schrijven kan hij, dat is waar.
Vader wint weinig, en moeder is ziek,
het jongetje moet mee naar de fabriek.
Als draadjesmaker wordt het geplaatst,
in het centrum van een werktuig, dat ronkt en raast.
‘Maar vader, het is hier zo nauw,’
‘pas op anders grijpen de riemen je mouw.’
‘Maar vader, het is hier zo zwaar,’
‘pas op anders grijpen de tanden je haar.’
‘Maar vader, ik voel mijn armen verlammen,’
‘let op of ze raken tussen de krammen.’
De vader gebiedt, het jongetje zwijgt stil,
niet lang daarna weergalmt er een ijzig gegil.
Bloed verft de riemen en draden donkerrood,
het kind heeft geleden, het kind is dood.

Reageer (6)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen