#. ' 2

k zie hoe je ogen niet langer stralen, het licht erin dooft zeker.
De lippen op elkaar gedrukt, niet meer vormen ze die glimlach.
Die glimlach die ik zo aan je mocht, die glimlach waarvoor ik uiteindelijk viel.
Je ontwijkt mijn vragen, zakt almaar verder weg.
En ik sta daar machteloos tegenover, ik zal nooit jouw wereld zien.
Ik weet verdomd goed, dat mijn ziel noch de jouwe, hand in hand samen gaan.

Je verdwijnt uit mijn leven, want ik zie je zelden nog.
Jouw naam staat op mijn hart getatoeëerd,
maar jij kan niet verder kijken dan wat het uiterlijke te bieden heeft.
Je kamer is je haven, waarin jij je veilig voelt.
De lakens zijn de armen, die voorheen mij toebehoorden.
Jouw tranen zijn de zoenen die je wang onberoerd laten.

Wat is er gebeurd met het blije meisje dat ik in je zag?
Wat nam haar glimlach af, en vulde haar verwarde hoofd met leugens?
Haar hart klopt niet meer om haar in leven te houden,
het klopt enkel om haar hulpkreten te overstemmen.
In haar zelfmedelijden verdrinkt ze, dag na dag.

Eenzaam en alleen loopt zij over straat.
Een sjaal verbergt het hart, het hart dat zij niet bezit.
Haar ogen blijken leeg, haar lippen schijnen droog te zijn.
Het haar in een paardenstaart gebonden, ingevallen kaken ruïneren haar gezichtje.
Maar het dringt niet tot haar door, ze verloor de strijd met zichzelf.

Ik roep je naam herhaaldelijk, ik schreeuw tot mijn stem wordt versmoord.
Het reikt toch niet tot je, want wat jouw hoofd vult, zijn worden die nooit gesproken mochten worden.
Mijn handen reiken naar je, maar de muur die je rondom je bouwt, kan ik nooit doordringen.
Ik schaaf mijn knokkels aan de bakstenen, wrijf de restjes cement van mijn hand.
Maar wanneer het dan te laat is, besef ik dat ik nog een barst toevoegde,
aan de verzameling die jij opspaarde.

Wat is er gebeurd met het blije meisje dat ik in je zag? Zeg het me.
Wat nam haar glimlach af, en vulde haar verwarde hoofd met leugens? Ik wil het weten.
Haar hart klopt niet meer om haar in leven te houden,
het klopt enkel om haar hulpkreten te overstemmen. Zeg me alsjeblieft waarom.
In haar zelfmedelijden, verdrinkt ze dag na dag. Ik wil je zo graag helpen.
Maar ik dring niet tot je door!

Ik dring niet tot je door, dus ik laat je los. Ik laat je je eigen weg belopen,
omdat ik weet, ik ben de lucht die jij uitademt en heb geen reden om een deel van jouw leven uit te maken.
Ik dring niet tot je door, en ik laat je gaan. Weet dat ik van je hield, maar helpen kan ik je niet.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen