Mijn Wereld

Toen ik een paar jaar geleden in een depressieve dip zat heb ik dit geschreven.


Was ik maar een ster
Dan kon ik eeuwig in de lucht staan.
Was ik maar een fabeldier,
Dan zou ik voor de meesten helemaal niet bestaan.

Ik voel me gebroken, versprokkelt, kapot
Ik kan het niet onder woorden brengen
Was er maar iemand die me echt kon begrijpen
Maar die zijn allemaal uitverkocht.

Dingen die ik allemaal doe
Maken me niets begrijpend
Want er zijn mensen om me heen
Die alles beter denken te weten dan ik.

Ik heb het gevoel dat ik niemand ben
Dat ik niets ben, ik besta niet
Moge de mensen die me wel kenden, me goed gekend hebben
Ik scheur me los van het leven

Mensen kennen me niet,of zien me niet
Ik word weggespoeld als een zeester op het zachte zand
Laat me vrij zijn, bewegen, leven
Er is niks waar ik nu zo er naar snak

Ik leef in een andere wereld
Waar ik me vrij voel, op mijn gemak
Die wereld is mijn binnenste fantasie
Dat mijn hele lichaam bewust maakt dat ik leef
Hier hoor ik thuis, dit is mijn thuis, mijn eigen ,kleine wereld.

Naar vele plekken zou ik heen willen
Maar verder dan deze wereld kom ik niet
Zo word ik op de harde feiten gedrukt
En dat maakt het leven zo onverdraagbaar.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen