Doolhof van het duister
Doolhof van het duister
De eenzame maan doorklieft de duisternis
Op de bodem van de diepe tijd,
wanneer ik in slaap val
De duizend aan herrineringen die zich keer op keer herhalen
Zijn slepende vloeken die zich aan mijn lichaam hechten
Zelfs als ik iemand pijn doe,
zal ik niet verliezen
Alles in mijn handen maar
Als een doolhof alleen bestuurd
Door de gedachte die doorgaat met het wachten op iemand
Naar de eeuwige eindeloze
Tocht van dolende duisternis
Oh, grenzeloos verlangen
Steel de voortzetting van je droom weg...
Open de gordijnen van de dwaze era
Hij gaat voorbij in een flits
Al de tijd zoek ik ernaar
Ik luister zorgvuldig voor het zachte geluid van zijn voetstappen
Zelfs waar niemand heen gaat,
wat niemand ziet
Dat wat het einde van de era is
Ik zal iemand ontmoeten omdat ik dit weet
Ik zal er een poosje van kunnen genieten, toch?
Ik verbrak de bonden van de vrijheid die mij onthouden was,
die zich eeuwig verstrengelt
En verkreeg het
Zonder te realsideren dat het allemaal een illusie was
Naar de eeuwige eindeloze
Tocht van dolende duisternis
Oh, grenzeloos verlangen
Steel de voortzetting van je droom weg...
Er zijn nog geen reacties.