De drie kuikens
De drie kuikens
Moe en Pa pinguïn zijn heel blij,
Met nu al drie kuikens op een rij.
Bezorgd houden ze de wacht.
Iedere dag en iedere nacht.
Maar kleintjes worden groter.
En dus ook hun koters.
En ondanks het naar pa en ma verlangen.
Gaan ze vandaag alleen visjes vangen.
Vorige week verloren ze hun donsveren.
En konden ze zwemmen leren.
Vorige week met bandjes aan.
En vandaag zouden ze alleen gaan.
Maar eigenlijk kon moe het niet over haar hart verkrijgen.
En terwijl ze langzaam verdwenen bleef moe maar zwijgen.
Toen ze weg waren vroeg moe bezorgd aan pap.
Zijn ze niet te snel weg, niet te rap?
Is de tijd wel rijp?
Als je me begrijpt.
Pa probeerde het en stelde hij moe gerust…
Hij zei: “denk je soms dat een orka ze lust?”
Na die woorden barstte moe in snikken uit.
Dat vond Pa niet leuk en hij riep luid:
“Onze kinderen zullen alleen zwemmen gaan
En kunnen dus wel hun mannetje staan!”
En bij de Atlantische Oceaan
Kwamen toen drie pinguïns aan.
Ze waren wel een beetje zenuwachtig.
Want de oceaan was ook zo prachtig!
Een tijdje stonden ze daar elkaar uit te dagen.
Wie het eerst de sprong zou wagen.
Want het was heel anders met Moe en Pa.
Maar uiteindelijk zei de kleinste:”Ik ga!”
En na die woorden sprong direct
de zee in, met een duik! Perfect!
Maar toen werd hij opeens bedolven.
Onder de koude golven.
Het kuikentje schreeuwde moord en brand.
Naar zijn broertjes op het land.
Die zonder twijfels begonnen.
En meteen de zee in sprongen.
Maar zij werden ook door de golven overmand.
En hulpeloos schreeuwde ze naar het strand.
Tot de oudste zei:”Kom op!”
“Hier schieten we helemaal niets mee op”
En nadat een golf hem overspoelde.
Legde hij uit wat hij bedoelde.
In ons eentje zijn we wel slap.
Maar samen zijn we even sterk als pap!
Na die woorden pakte ze elkaars vin.
En zwommen onverschrokken tegen de stroom in.
En toen ze weer ijs konden voelen.
Begonnen ze spontaan hoera te joelen.
Dat scheelde maar een haartje!
Want achter een rots zwom een zeeluipaardje.
Ze vertelden het verhaal aan Pa en Moe.
En daarna moesten ze naar bedje toe.
Ze droomden allemaal van dat werk,
En dachten… Samen sta je sterk!
Er zijn nog geen reacties.