Ahhhhhhhh
ahhhhhhhh
Jij bent mijn mooiste landschap.
Dat ik schilder met acryl.
Bergen, stillevens heb ik achter me gelaten.
Toen ik op jou viel.
Het wordt donker en het is bijna nacht.
Terwijl ik nog steeds op inspiratie wacht.
Ik kan het doek al bijna niet meer zien.
Maar dat is niet de reden waarom ik nu grien.
Je mooie uitstraling en je stralende lach.
Zouden nu genoeg licht zijn voor een heldere dag.
Maar je bent hier niet meer en dat spijt me heel erg.
Misschien val ik nog terug op stillevens of een berg.
En misschien moet het maar eeuwig nacht blijven, o schone koningin.
Want zonder jou om mee te stralen.
Heeft de zon voor mij niet zo’n zin.
Er zijn nog geen reacties.