Duizend namen
Duizend namen
Knoopje voor knoopje open ik trillend haar gordijnen
Vuurvliegjes schiet zij met strelende nagels in mijn dijen
Zij heeft duizenden namen en terecht
Een drinkplaats waar ooit elke man zijn dorst heeft gelest
Het is leeg in haar raam, slechts de nacht en een hijgende zee
Ze bekleedt me met schuimkoppen, langzaam golf ik met haar mee
Zij heet: Onzichtbare maan en terecht
Ze lispelt verlegen, mijn liefste. Zit stil, en zit recht
Er verschijnt in het raam een schim van de maan door de mist
Ik reik ernaar en meteen is het beeld me ontglipt
Zij heet: zilveren vis en terecht
Mijn armen zijn leeg, en het raam in de muur is weg
Er zijn nog geen reacties.