een afscheid gedichtje

met onzichbare draden zijn wij met elkaar verbonden ons losmaken daarvan was iets wat wij niet konden in je ogen las ik je angst pijn en verdriet maar het overgaan dat wilde je niet tot het bittere einde hield jij vol en zie vaak gekscherend oh oh wat een lol toen het moment was daar

je pakte waarschijnlijk zijn hand en zag daar was geen gevaar mam wij vinden jouw als mama oma mens en vrouw fantastisch en nu merken wij de draden zijn niet breekbaar maar elastisch je blijft voor altijd bij ons al is het op een andere manier en jij geeft ons via deze draden uiteindelijk na een moeilijke tijd weer een leven me plezier

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen