Het waargebeurde verhaal van heidi

mijn naam is heidi
ik ben nog maar 3
mijn ogen zijn opgezwollen
ik kan niet meer zien
ik zal wel dom zijn
ik zal wel slecht zijn
wat anders zou mijn papa zo boos hebben gemaakt
ik zou willen wensen dat ik beter was
ik wens dat ik niet zo lelijk was
misschien zou mijn mama me nog willen knuffelen
ik kan niet spreken
ik kan niks fout doen
anders wordt ik opgesloten
de hele dag
als ik wakker wordt ben ik alleen
het huis ik donker
mijn ouders zijn niet thuis
wanneer mijn mama wel komt
probeer ik lief te zijn
misschien krijg ik vanavond dan maar 1 klap
maak geen geluid
ik hoorde net een geluid
mijn papa is terug van Charlie's bar
ik hoor hem vloeken
het is mijn naam die hij roept
ik druk mijzelf tegen de muur
ik probeer me te verstoppen
van zijn kwade ogen
ik ben zo bang nu
ik begin te huilen
hij vindt me huilen
en hij schreeuwt lelijke woorden
hij zecht dat het mijn fout is
dat hij lijdt op zijn werk
hij slaat en schopt me
ik bevrijd me eindelijk
en ik ren naar de deur
hij heeft hem al op slot gedaan
ik rol me op tot een bal
hij pakt me op en gooit me tegen de harde muur aan
ik val op de grond
met mijn botten bijna gebroken
mijn papa gaat door
nog meer slechte woorden
worden er gesproken
ik schreeuw HET SPIJT ME
zijn gezicht is verdraait
in aanzienlijke haat
van het kwetsende en pijn
opnieuw en opnieuw
o god alstublieft heb medelijde
plotseling stopt hij
en loopt richting de deur
terwijl ik daar lig onbewegelijk
gespreid over de vloer
mijn naam is heidi ik ben nog maar 3
vanavond heeft mijn papa
mij doodgeslagen

p.s. ik ben het niet, het gaat over heidi.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen