Het ravijn

waarom klinken mijn voetstappen toch zo luid, als ik stil wil zijn
ik loop eenzaam door de donkere straten van de nacht

het is stil, en alleen ik ben hier

en ik weet
dat ik zal vallen
diep zal vallen
in het ravijn
diep zal vallen in duisternis
en nog erger
dan het nu al is

als ik alleen op de wereld ben
kan niemand mij nog helpen
als ik alleen op de wereld ben
zou niemand iets kunnen doen

maar, ik zie het licht daarboven
we zijn samen ik moet beloven
dat ik klim uit dat eenzame ravijn
omdat we samen op deze wereld zijn

omdat jij wist dat ik het kon
klom ik naar boven en voel ik de zon
klim ik de heuvel op
samen staan we op de top
dan kijken we beiden zo ongelooflijk blij
omdat we weten 'de ellende is voorbij'

nu scheen voor ons allen weer de zon
en dan hoopten we stilletjes
dat dat altijd zo kon

Er zijn nog geen reacties.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen