Hemelsblauwe ogen
hemelsblauwe ogen
Het groene gras kietelt tussen mijn tenen
terwijl ik naar de blauwste hemel kijk,
waarin lichte zomerwolkjes zweven.
Mijn wangen strelende vingers
vragen om mijn aandacht.
ik kijk opzij
recht in het blauw
blauwer dan de blauwste hemel.
wegvliegen, ja vliegen kon ik voor eeuwig
in dat blauw.
Plots viel ik
viel terug in de sobere wereld,
de wereld van de realist.
Dan kijk ik wel eens
naar de grijze wolken
terugdenkend aan de blauwste hemel
die daar ergens schuil gaat.
Er zijn nog geen reacties.