Herinner je, je dat nog?

Er was eens een tijd,
Dat wij altijd samen waren.
Je omhelsde me en kuste mijn wang.
We waren niet bij elkaar weg te slaan.
Misschien waren we het niet altijd eens maar begrepen elkaar.

Herinner je je dat nog?

Een keer uitgaan en je kuste me bijna,
Ik vroeg je over je gebroken hart.
En je vertelde me dat het ingewikkeld was.
Laatst vroeg ik je hoe het met hem ging

Herinner je je dat nog?

Je zei tegen me dat je hem nooit meer sprak.
En met een glimlach keek je me aan.
Je hield me hand vast en lachte met me.
Je vond het fijn in mijn armen zoals je zei.

Herinner je je dat nog?

Alles werd anders om ons heen.
Maar dat veranderde ook ons.
Dat was nergens voor nodig, maar plots had je geen tijd.
Mijn armen waren niet meer de fijnste plek.
Het liefst zat je zover van me vandaan.
Maar toch zochten jou ogen het liefst de mijne weer op.
Plotseling was alles wat ik zei een discussie punt voor je.
Alles wat ik zei was fout en oneerlijk.
Je werd boos om alles wat ik deed, en zelfs onze vrienden vonden het vreemd.
Je begon afspraken af te zeggen en niet na te komen.
Ik hoop dat je snapt, Dat ook ik begin te snappen waarom je zo doet.
Je bent bang, Niet voor mij maar voor andere.
Mijn geduld raakt op, En het begint me pijn te doen dat je zo doet.

En over een maand zullen je tegen me zeggen.

Herinner je, je dat nog?
Die tijd dat we zo graag samen waren.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen